Wezwana do tablicy

wezwana do tablicy przez Lenę

i jej trzy książkowe pytania

dziś z kolejnym uśmiechem na twarzy

zdradzę Wam moje czytelnicze zapędy

jest ich nie ukrywam wiele

tak różnych jak różni są ludzie i ich charaktery

a czasu na czytanie niestety coraz mniej bo ...

i tu mogłabym wymieniać bez końca

ale niech ja tylko skończę ten przeklęty remont ...

zasiądę w końcu na sofie opatulona 

ledwo co wydzierganym pledem

z książką wydobytą z czeluści mej mini biblioteki

czy też nabytą całkiem "przed chwilą" ... 

oto Lenkowy zestaw pytań:

1. Książka, do której często powracasz?

mam kilka takich pozycji, 

ale ta po którą sięgam najczęściej 

to "Zaślubiny patyków" Jonathana Carrolla 

mam zwyczaj zakreślać całe zdania 

kolorowym pisakiem ze ściętym czubkiem 

więc zdarza mi się tylko wertować kartki 

i wracać do tych zdań które jakoś tak zawsze 

ładnie układają się w logiczną całość

traktuję książki bardzo intymnie 

i nigdy ich nie pożyczam 

 
2. Gdzie zazwyczaj czytasz?

czytam w łóżku, gdy jestem sama w domu

lubię ciszę mojego domostwa

i zapach kawy rozbiegający się po sypialni 

nie umiem się skupić w tramwaju czy autobusie 

bo uwielbiam obserwować ludzi i ich zachowania 

podobnie jak i obrazy uciekające za oknem

 
3. Książka, która sprawia, ze na Twojej twarzy pojawia się uśmiech?

tu mogłabym napisać że jest ich kilka 

ale ta jedna jedyna ma swoje urzeczywistnienie

i jak sobie przypomnę wiele sytuacji sprzed lat kilku

to łzy wręcz leją mi się z oczu

rzecz działa się na jednym  z osiedli w moim mieście

niby zwyczajny sąsiad z naprzeciwka

w szary jesienny wieczór czytaliśmy wraz z M "Lesia" Chmielewskiej

zaśmiewając się oczywiście do łez

po dniach kilku w nowym mieszkaniu nowym miejscu

rzuceni przez los "w świat"

szukaliśmy pozytywów tej negatywnej sytuacji 

która przeleciała przez nasze życie jak tornado

żyjąc wspomnieniami z ostatniej lektury

oczom mym ukazał się ON

ubrany co najmniej zbyt lekko na dżdżyste jesienne popołudnie

strój safari szorty koszulka kamizelka w kolorze piasku pustyni

oraz  wiatrówka przewieszona niedbale przez ramię

obfite wąsy w nieco przyżółkłym brązie

włosy rozwiane jakby przez wiatr

i okulary w plastikowych oprawach trącących PRLem 

ze szkłami grubości denek butelek od mleka

stanęłam jak wryta z zakupami i młodym na ręku

i powiedziałam głośno LESIO

sąsiad wyjmując niedopałek z ust burknął tylko: dzień dobry

i zszedł na dół w sobie tylko wiadomym kierunku

sąsiadem okazał się być były wojskowy

który wszystko musiał mieć na tip top 

ale straszna z niego była noga jeśli o majsterkowanie idzie

a wiedzieć musicie że majsterkował na balkonie

mówiąc przy tym do siebie

cudowny był w tej swojej nieporadności

prześmieszny gdy najprostsza czynność

wymagała ogromnych przygotowań

odpowiedniego stroju i rzecz jasna uzależniona była od pogody

bo lubił przesiadywać na balkonie w swoim stroju safari

a gdy było zimno musiał schodzić do ciemnej piwnicy

co już takie przyjemne nie było

do dziś żałuję 

że nie pisałam pamiętnika o jego wyczynach 

ot i cała tajemnica mojego uśmiechu ;))

na wspomnienie o pewnej książce

a tytuł chyba powinien być jednak

"jak poznałam Lesia" ;DDD

do zabawy tym razem zaproszona zostaje przeze mnie aagaa :)

1. czy idąc do kina na jakąś adaptację 

sięgasz wcześniej/później po książkę?

2.  kupujesz książki czy korzystasz z biblioteki?

3.  dlaczego czytasz???

życzę udanej zabawy

oczywiście jeśli ktoś miałby ochotę się przyłączyć 

zapraszam serdecznie

i pozdrawiam 13ka